سیاست در نظرگاه «کیت میلت» مناسباتی بر بنیاد قدرت است؛ سلسله‌مراتبی که لاجرم یک گروه را زیر کنترل گروه دیگر قرار می‌دهد و در یک ساختار هرمی، همواره دوآلیته‌ی فرودست-فرادست را می‌سازد. این مراتب نهادین و ساخت‌یافته‌ی قدرت را در «دانشگاه» می‌توان دید. علی‌رغم اینکه...

شکاف‌سازی، نابرابری و برپا کردن ستون‌های قدرت بر پِی فقر -وقتی بخش عظیمی از جامعه در دالان‌های نیازهای اساسی سرگردان‌اند- سیاست دور از فهمی نیست؛ آن‌هم در زیست پرآشوبی که نان چون گندم‌های دوران «نفرین سیاه» بر زمین پایین‌دست نمی‌روید. در اساطیر از خشم «دمتر»...

فراز و نشیب‌های تاریخی در اعتلای آموزش، موضوع درازدامنی ا‌ست؛ به روزگار مشروطه و دوران بزرگ‌مردانی چون: "میرزا حسن رشدیه" -كه در تحقق ایده‌ی مدرسه، خطرپذیری‌ها كردند، تا از شكل رسمی و سخت اكابر، پوستی بیندازند- كه برگردیم؛ شاید به موجودیت تاریخی و مدام در...

عارضه‌ی فرهنگیِ نفی در نقد خوانش گفتمان رسمی از حضور "دیگری"

نیروی سیاسیِ کنترل کننده‌ی فرهنگ می‌تواند به تولید نوعی سلبریتی دست بزند که هرچند در وهله‌ی نخست، در تضاد با الگوهای پیش‌فرضِ ایدئولوژی حاکم قرار می‌گیرد، اما از آنجا که می‌تواند ابتذال فرهنگی را در خوراکی بسته‌بندی‌شده به بدنه‌ی اجتماعی برساند، پس می‌شود از رویارویی‌اش...

تاریخ ایران مدرن که خط شکل‌گیریِ کارخانه‌های فولاد تا هویت ملی و درصد نسبتیِ جمعیت شهرنشین به روستایی-ایلاتی را مورد بحث قرار می‌دهد، گوشه‌چشمِ ناگزیری نیز به نهادهای آموزشی به‌خصوص آموزش و پرورش دارد؛ مثلاً اینکه؛ چطور "میرزاحسن تبریزی" کولیِ تحققِ ایده‌ی "مدرسه" شد، تا...

در بن‌بست موانع ساختاری

در سنت مملکت‌داری ایران، جامعه به‌عنوان «رمه» یا بعدها «امت» را در مقام استعاری، کلّیتی چون چارچوب بدن انسان در نظر می‌گرفتند. از اعضای بدن، سر به مثابه‌ی جایگاه فکر و مغز، مهم‌تر از همه تلقی می‌شد؛ جایی‌که سرنوشت کلیّت اعضاء در آن تعیین می‌شود...

سیستم آموزشی ایران در یک فرآیند یکپارچه‌ساز، تخیل کودکان را می‌کُشد و میل‌اش به همسانی را رفته‌رفته، در میل کودک به این همسانی فرو می‌نشاند.

دیانتِ شکست!