نویسنده مهمان

یادداشت

وقتی همه، بیفکرانه مقهور چیزی شده اند که همه در حال انجامش هستند و بدان باور دارند، کسانی که میاندیشند، از نهانگاه بیرون میآیند، چون امتناع آنها از همرنگ جماعت شدن، چشمگیر مینماید و در نتیجه [اندیشیدن آنها] نوعی کنش است. در موقعیتهای اضطرار، پالودن و پیراستن عناصر اندیشیدن، پیامدهای سیاسی می یابد

— هانا آرنت