سیاستگذاری اجتماعی به شیوه‌هایی که در سرتاسر جهان برای رفع نیازهای انسانی از قبیل تأمین اجتماعی، آموزش، کار، بهداشت و سلامتی انجام می‌شود، گفته می‌شود. همچنین نشان می‌دهد که چگونه دولت‌ها و جوامع در برابر چالش‌های اجتماعی مانند تغییرات جمعیتی و اقتصادی، فقر، مهاجرت و جهانی‌شدن واکنش نشان می‌دهند. سیاستگذاری اجتماعی نقش‌های مختلفی را تجزیه‌وتحلیل می‌کند: نقش دولت‌های ملی، نقش خانواده، نقش جامعه مدنی، نقش بازار و نقش سازمان‌های بین‌المللی که به ارائه خدمات و حمایت‌هایی در سراسر زندگی فرد (از کودکی تا سالمندی) می‌پردازد. این خدمات و حمایت‌ها شامل: حمایت از کودکان و خانواده‌ها، حمایت حفظ سطح درآمد و کاهش فقر، حمایت‌های زمان بیکاری و کارآموزی، خدمات آموزش، خدمات مسکن، مستمری‌های بازنشستگی و مراقب اجتماعی است. هدف سیاستگذاری اجتماعی شناسایی و پیدا کردن راه‌های کاهش نابرابری در دسترسی به خدمات و حمایت از گروه‌های اجتماعی با وضعیت‌های اجتماعی و اقتصادی مختلف در میان کشورها است.
سیاستگذاری اجتماعی به سیاست‌های اجتماعی و عمومی از دو منظر نظام‌های رفاهی پیشرفته و نظام‌های رفاهی کشورهای درحال‌توسعه می‌پردازد و به موقعیت‌های مختلف کنشگران سیاست عمومی (دولت، خانواده، بازار و جامعه مدنی) در ارائه رفاه اجتماعی در موقعیت‌های مختلف توجه می‌کند.
رشته سیاستگذاری اجتماعی و عمومی، شامل فهم بین‌رشته‌ای گسترده از شرایط، نهادها و مکانیسم‌های تغییرات اجتماعی است که با ترسیم دیدگاهی از انسان‌شناسی، جرم‌شناسی، جمعیت‌شناسی، اقتصاد، علوم سیاسی، جامعه‌شناسی امکان‌پذیر است. این رشته بر مهارت‌های تحلیلی و مفهومی لازم برای بررسی دقیق مشکلات اجتماعی، تحلیل سیاست‌های اجتماعی و ارزیابی تأثیرات اجتماعی (مثبت و منفی)، در طیف وسیعی از زمینه‌های موضوعی مختلف در میان کشورهایی با درآمد بالا، متوسط و پایین تأکید می‌کند.