اولین اولویت همه کشورها آموزش و تربیت منابع انسانی است. اصلیترین عامل موفقیت در انقلابهای صنعتی، تکنولوژی، اقتصادی، فرهنگی و… که باعث توسعهیافتگی کشورها شده، داشتن سرمایه انسانی کارا و بهرهور است. افزایش دانش و مهارت است که به جامعه ارزش میبخشد و توان تولید و رونق اقتصادی با اثر ثروتی ایجاد میکند. کاهش نرخ بیکاری و افزایش سطح درآمد مردم و دولت را به ارمغان میآورد و درنهایت باعث توسعهیافتگی کشورها میشود.
بسیاری از کشورها که هیچیک از عوامل تولید (منابع، سرمایه و تکنولوژی) را ندارند، تنها با اتکا به منابع انسانی توانستهاند به موفقیت و توسعه دست یابند. اما کشور ایران با داشتن کلیه عوامل تولید، منابع زیرزمینی، امکانات، فضا، خاک، آب و از همه مهمتر انسانهای بااراده، مصمم و قوی، با سطح سواد و دانش بسیار خوب نتوانسته است در شأن ایران با تاریخ کهن رشد کند و توسعهیافته شود، فقط به علت عدم مدیریت کلان و صحیح در مهمترین سازمانها و دستگاههای تأثیرگذار در کشور و بههمیندلیل از استانداردهای توسعهیافتگی عقب مانده است. چرا و به چه علت؟ تنها به دلیل عدم اعتقاد و توان واقعی تیمهای برنامهریز و اقتصادی دولتها به اهمیت و میزان تأثیرگذاری نظام آموزشوپرورش در توسعه کشور در همه ابعاد اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و مهمتر از همه امور زیربنایی.
قانونگذاران، برنامهریزان و افراد سیاستمدار باید بدانند که کشور بدون آموزشوپرورش و تربیت نسل آیندهای که دارای دانش، مهارت، تعصب، اراده، مؤمن و معتقد، مسئولیتپذیر و باانگیزه باشد، نمیتواند به موفقیت و توسعه برسد. ضرورت ارتقای سطح رونق اقتصادی- تولیدی تنها براساس ارتقای سطح آموزش جامعه صورت میگیرد. برای ارتقای سطح دانش جامعه ضرورتا نیاز به توجه به نظام تعلیم و تربیت کشور است. از مسئولان عالی و ارشد کشور تقاضا میشود برای برونرفت از وضعیت ایجادشده در دو دهه گذشته و خصوصا وضعیت فعلی و مقابله با فشارهای داخلی و خارجی و پیشگیری از بروز هرگونه سرخوردگی، بیانگیزهشدن برای تربیت نسل خلاق و نوآور، خداجو و متفکر، متعهد با حب وطن، نوع نگاه و تفکر خود را به نظام آموزشوپرورش تغییر دهند. اینگونه نگاههای هزینهبر و موقتی بر نظام آموزشوپرورش سم مهلکی برای جامعه و آینده کشور ایران است.
این دستگاه، تحولساز نسل آینده و پایهریز هرگونه توسعهیافتگی است و هرمقدار توجه به اعتبار و منابع و هزینه در آموزشوپرورش، چندینبرابر ارزشافزوده ایجاد میکند که در تمام دنیا تجربه شده و قابل بیان است. موضوع معلم، دانشآموز و مدرسه و بهصورت کل آموزشوپرورش یک مسئله ملی است. اگر این ارکان اصلی نظام آموزشی، فراموش شوند و بیش از این به آنها بیتوجهی شود، تمام داشتههایمان را از دست خواهیم داد. سالها افتخار این کشور به مقام معلم و نظام آموزشوپرورش و دانش و مهارت فرزندان این مرزوبوم بوده است.
برای کمک به توسعه کشور، نیازهای واقعی منابع مالی و انسانی وزارت آموزشوپرورش را دریابید. سال تحصیلی جدید نزدیک و نیازهای واقعی فراوان است. باید مسئولان سازمانها و نهادهای بودجه و استخدامی و مالی و بخشهای درونسازمانی به طریقی برنامهریزی کنند و تغییر تفکر داشته باشند که در تربیت نیروی انسانی ماهر و آگاه (بیش از ۱۴ میلیون دانشآموز) خللی ایجاد نشود.
بهترین بخش در زمانهای خاص بحرانی توجه به فرهنگ و آموزش جوامع است و امروز بیش از هر زمانی این توجه حس میشود.
هرگونه بیتوجهی به تأمین منابع مالی و خصوصا انسانی این نظام، بیتوجهی به آینده ایران است. بهجرئت میتوان گفت بسیاری از مسائل و مشکلات فعلی کشور در بخش تولید، بازار و ناهنجاریهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور برخاسته از ضعف نظامهای آموزشی در دو، سه دهه گذشته بوده که همیشه به خاطر عدم تأمین منابع مالی و انسانی موردنیاز مجبور به اجرای پروژهها و برنامههای عملیاتی ناقص بوده است. اگر آموزشوپرورش بتواند آموزش واقعی و باکیفیت ارائه دهد قطعا تأثیرات خود را در آینده اقتصادی، تولیدی و… کشور و جهان خواهد داشت. ایران توسعهیافته، نظام آموزشوپرورش مترقی میطلبد و در نهایت معلم باانگیزه، مدرسه مجهز و دانشآموز علاقهمند لازم و ملزوم همدیگر هستند. بنابراین انتظار میرود که همه بخشهای مؤثر و همچنین بخشهای درونسازمانی برنامههای عملیاتی ویژهای برای سربلندی ایران داشته باشند.