مدتهاست که اجبار و تهدید جنسی عامل اصلی نابرابری زنان و مردان در محیط کار است. هنگامی که پویش میتو به راه افتاده بود، سری به کتابخانهام زدم و یک کتاب گرد و خاک گرفته را برداشتم، کتابی که ۴۰ سال از انتشار آن میگذشت. لین فارلی در آن زمان تجربیات آزار و ارعاب جنسی زنان در محل کار را در کتابی با عنوان «اخاذی جنسی» مستند کرد. او با تاکید بر این مستندات معتقد بود تا زمانیکه تهاجم کلامی و جنسی به زنان در محل کار را به صورت سیستماتیک و ریشهای فهم نکنیم، مشکلات غالب اشتغال زنان از جمله دستمزد نابرابر، کم بودن شانس ارتقا، اخراج ناعادلانه و ادامه تفکیک جنسیتی نیروی کار را برطرف نخواهیم کرد.
چاپ کتاب فارلی دیگر اکنون به پایان رسیده است اما اصلا بنظر نمیرسد که این کتاب مربوط به ۴۰ سال پیش باشد. کتاب به ما یاداوری میکند که هستهی تبعیض جنسی در نیروی کار، چیزی که مکانیسم اصلی حفظ و بازتولید موقعیت فرودست زنان در محل کار و محرک اصلی تداوم نابرابریهای جنسیتی است، همانا «آزار جنسی» است.(عبارتی که خود فارلی مبدع آن بود.)
اکنون که زنان با بازگو کردن دوبارهی تجربیات آزار خود توجهها را به سمت آن سوق میدهند، یادآوری سابقه طولانی این تبعیضها خالی از لطف نیست.