اسلکتیویسم (slacktivism) که به “مبارزه از زیر لحاف” هم معروف است، به فعالیت‌های مجازی‌ای اطلاق می‌شود که در کاربر احساس رضایت کاذب از انجام عملی مثبت را برمی‌انگیزاند.
کارشناسان رسانه در توصیف فعالیت‌های اسلکتیویستی می‌گویند که کاربران با “حداقل تلاش” که معمولا محدود به یک کلیک و فشردن دکمه‌ی ارسال است، احساس می‌کنند در راستای یک هدف اجتماعی یا سیاسی، کنش داشته و سهمی ادا کرده‌اند.
فرد کلارک و دوایت اوزارد، اولین کسانی بودند که در سال ۱۹۹۵ دو واژه‌ی (slacker) به معنی فرد تنبل و سست و بی‌حال و Activism)) به معنی فعالیت را با هم تلفیق کرده و اسلکتیویسم را در وصف جوانانی به‌کار بردند که می‌خواستند با اقدامات کوچکی مثل کاشت یک درخت به تخریب محیط زیست اعتراض کنند.
کلارک و اوزارد در مقاله‌ی معروف خود این واژه را به معنای مثبتی به کار بردند. اما خیلی زود اینترنت فراگیر شد. فضای مجازی پر از فوروم‌ها، سایت‌های وب.۲، وبلاگ‌ها و بعدتر شبکه‌های مجازی شد و کاربران در گوشه و کنار دنیا به فکر استفاده از قابلیت‌های اینترنت برای بلند کردن صدای اعتراض خود و آرمان‌خواهی افتادند. تا جایی که در جنبش سبز ایران و کمی بعدتر در موج بهار عربی، اینترنت ابزار اصلی بسیاری از معترضانی شد که خود کاربران فضای مجازی هم بودند.
فعالیت‌های مجازی در بسیاری از مواقع، تاثیری در جهان واقعی ندارند. ویدیویی صدها هزار بار دیده می‌شود، صفحه‌ای اعتراضی بارها به اشتراک گذاشته می‌شود، توئیتی بارها هم‌خوان می‌شود ولی در واقعیت نه زندانی سیاسی آزاد می‌شود، نه حق مظلومی بازستانده می‌شود و نه خشونتی متوقف. از سوی دیگر هر روز تعداد فعالان مجازی که برای هدفی سیاسی یا اجتماعی در شبکه‌های اجتماعی کلیک می‌کنند و مطلب به اشتراک می‌گذارند، بیشتر می‌شود.
کارشناسان رسانه‌های دیجیتال در دانشگاه سن لوئیز امریکا، از فعالیت‌های زیر به عنوان نمونه‌هایی از فعالیت‌های اسلکتیویستی نام می‌برند:
– تغییر دادن عکس پروفایل فیس‌بوک به عکس یک زندانی یا عکسی اعتراضی
– بایکوت موقت محصولات یا شرکت‌های تجاری و به راه انداختن صفحه‌های اعتراض
– خاموش کردن چراغ‌های محل مسکونی برای مدتی مشخص
– امضای نامه‌های اعتراضی آنلاین
– کمک به خیریه‌ها از طریق ارسال پیام‌های کوتاه تلفنی
