حزب نازی آلمان در طول سال‌های جنگ جهانی دوم با هدف نابودی کتاب نویسندگان ضدنازی، لیستی سیاه از کتاب‌های داستان و غیرداستانی نویسندگان جهان تهیه کرده بود.
اسناد و شاهدان عینی در طول تاریخ نشان می‌دهد حزب نازی آلمان در سال‌های جنگ جهانی دوم بسیاری از کتاب‌های داستان و غیرداستان را آتش زدند. اعضای این حزب اعتقاد داشتند هر نوشته‌ای که محتوایش درباره روح نازیسم نباشد باید آتش زده شود. گفته می‌شود نازی‌ها در طول سال‌های ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵ بیش از ۴هزار عنوان کتاب از نویسندگان مختلف را آتش زدند.
اسناد تاریخی نشان می‌دهد هزاران کتاب از نویسندگان مشهور توسط نازی‌هاآتش زده شد که بعضی از آنها موارد زیر هستند:
- وداع با اسلحه نوشته ارنست همینگوی
- چگونه یک سوسیالیست شدم نوشته هلن کلر
- آوای وحش، مارتین ایدن و پاشنه آهنین نوشته جک لندن
- کتاب درخواست دلیل نوشته توماس مان
- تمام سکوت در جبهه غربی نوشته اریک ماریا ریمارکو
- نقشه تاریخ نوشته اچ.جی. ولز
اسناد تاریخی نشان می‌دهد بسیاری از کتاب‌هایی که نازی‌ها آتش می‌زدند بر اساس لیستی بود که توسط یک کتابدار آلمانی به نام «ولفگانگ هرمان» تهیه می‌شد. هرمان تمام کتاب‌هایی که توسط نویسندگان یهودی نوشته شده بودند را به دست آتش می‌سپرد ولی این لیست تنها به نویسندگان یهودی محدود نمی‌شد. رمان‌هایی درباره صلح، کتاب‌های مارکسیست‌ها و تمام کتاب‌هایی که توسط مهاجران آلمانی خارج از این کشور همگی در لیست سیاه هرمان قرار داشتند.
تا قبل از رسیدن هیتلر به قدرت بسیاری از کتاب‌های جک لندن به خصوص آوای وحش این نویسنده در کشور آلمان از محبوبیت بالایی برخوردار بودند ولی بعد از به قدرت رسیدن حزب نازی همه این کتاب‌ها آتش زده شدند.
از جمله کتاب‌هایی که در لیست سیاه نازی‌ها قرار داشت کتاب‌های زیگموند فروید روان‌شناس مشهور بود که نازی‌ها اعتقاد داشتند او بی‌بندوباری را ترویج می‌دهد. گفتنی است در شهر نیویورک و پاریس جبهه مقاومت متفقین علیه لیست‌های سیاه نازی‌ها سازمان‌هایی تاسیس کردند.
