یک استاد دانشگاه با فرصت خواندن بحران های پیش آمده در عرصه اقتصادی گفت که این شرایط می تواند به سیاستگذاران ما برای بازگشت از سیاست های غلط خود جرئت بدهد.
رضا امیدی، مدرس دانشگاه و پژوهشگر حوزۀ سیاستگذاری اجتماعی، با بیان اینکه دولت‌ها در شرایط اقتصادی مشابه شرایط فعلی ما دو راه پیش رو دارند اظهار کرد: در چنین شرایطی دولت‌ها یا باید به سمت سیاست‌های ریاضتی یا سیاست های رفاهی بروند. کره جنوبی در دوره بحرانی که در دهه ۹۰ گریبانگیرش شد به سمت سیاست های رفاهی رفت و در حوزه های آموزش، بهداشت، اشتغال و بیمه سرمایه‌گذاری های کلانی کردند و در نهایت موفق هم شدند. نکته قابل تامل در کره جنوبی سرمایه اجتماعی و همبستگی بالای آحاد جامعه بود که آن هم به خاطر این بود که در آن زمان نظام سیاسی را باز گذاشته بودند و هر کس حرفی برای گفتن داشت می توانست مطرح کند.
جامعه نباید احساس بی‌پناهی کند
وی با بیان اینکه برای حل مسائل فعلی اقتصاد باید به سمت تعامل با نهادهای اجتماعی رفت ادامه داد: در نظام هایی که نوآوری سیاسی وجود داشته باشد و به نوعی بازگشت از سیاست های غلط وجود داشته باشد به سمت سیاست های اقتصادی نباید بروند و کشورهای اروپایی را مثال می آورد که در اواخر قرن ۱۹ و بعد از آن سال های ۱۹۲۰ و ۳۰ و بعد از آن با بحران هایی مواجه بودند و می گوید که این کشورها در آن شرایط به سمت سیاست های ریاضتی نرفتند. علت هم این است که در شرایط بحران جامعه نباید احساس ناامنی و بی پناهی کند و احساس کند که سیاستمداران آنها را به حال خود رها کرده اند.
او با بیان اینکه در شرایط چالش های اقتصادی مردم باید احساس کنند که یک دولتی وجود دارد که به آنها پناه می دهد بحران های پیش آمده در عرصه اقتصادی را یک فرصت خواند و گفت: این شرایط می تواند به سیاستگذاران ما برای بازگشت از سیاست های غلط خود جرئت دهد. با این حال متاسفانه در شرایط حاضر علامتی که بتواند چنین پیامی را بدهد وجود ندارد.
سیاستگذاری‌های اشتباه را بپذیریم
این استاد دانشگاه برای حل مسائل بحران فعلی اقتصاد راهکار سومی را جزو گزینه های دور زدن تحریم ها و یا مذاکره با آمریکا مطرح کرد و گفت: در این شرایط بهترین گزینه که می تواند حتی گزینه‌های دیگر را هم موثرتر کند ائتلاف با جامعه است. این ائتلاف با جامعه در وهله اول نیازمند پذیرش اشتباه در برخی سیاستگذاری های قبلی و بعد از آن جسارت برگشتن از آنها است. اگر این اتفاق بیافتد آنگاه می توان در مورد راهکارهای عملیاتی کاملا مشخص هم صحبت کرد.
باید دور آموزش و بهداشتمان نرده میکشیدیم!
او در ادامه به پیشینه خصوصی سازی ها در ایران هم اشاره کرد و گفت: اولین قانون مدارس غیرانتفاعی دقیقا سه ماه بعد از جنگ تصویب شد که بعد از آن هم حوزه بهداشت بود. در حالی که باید از این دو حوزه به عنوان دو موهبت عمده اجتماعی حفاظت کرد و اصطلاحا دور آنها نرده کشید.
امیدی در نهایت با بیان اینکه بخش عمده ای از مشکلات فعلی کشور به خاطر عملکرد خودمان است گفت که نباید از نیروهای متخصصی که ساخته خود این نظام هستند غافل میشدیم و آنها را جذب نمیکردیم. حالا اما فرصتی است تا در نظام سیاتگذاری به روی این افراد باز شود. چرا که اگر این اصلاحات انجام نشود این بحران دوباره خود را نشان خواهند داد.
بروز مسائل اقتصادی در چند ماه اخیر باعث شده تا بسیاری از کارشناسان این مشکلات را ساختاری بدانند و به همین خاطر هم برای حل آن انگشت اشاره خود را به سمت تصمیم‌گیری‌های سیاسی و اجتماعی در سطوح کلان دراز کنند. امری که حتی باعث شد تا در نهایت ۳۸ تن از اقتصاددان مستقل کشور در نامه ای به رئیس جمهوری ضرورت اتخاذ تصمیم‌گیری‌های جدی را به او یادآور شوند.
