براساس مطالعه‌ای که در سال ۱۳۹۵ در دانشگاه فردوسی مشهد انجام شده است، بیش از ۷۰ درصد دانشجویان مشهدی این دانشگاه در دورۀ روزانه-رایگان، دورۀ دبیرستان را در مدارس غیرانتفاعی گذرانده‌اند و از کلاس‌های خصوصی و عمومی برای آمادگی کنکور بهره برده‌اند.
براساس مطالعه‌ای که در یک نمونۀ ۶۰۰۰ نفری از فارغ‌التحصیلان سال‌های اخیر دانشگاه‌های دولتی شهر تهران انجام شده است، حدود ۶۵ درصد نمونه جزو سه دهک پردرآمد جامعه بوده‌اند که اکثر آنها دورۀ دبیرستان را در مدارس غیرانتفاعی گذرانده‌اند. نرخ اشتغال آنها پس از فارغ‌التحصیلی حدود ۴ برابر سایر فارغ‌التحصیلان بوده و به فرصت‌های شغلی پردرآمدتری دسترسی یافته‌اند.
به تعبیر مایکل والزر (فیلسوف آمریکایی)، فقدان نرده‌های نمادین دولتی موجب شده است تا افراد دارای ثروت بیشتر بر سایر مواهب اجتماعی نظیر آموزش و اشتغال «سلطه» یابند.
به‌رغم این وضعیت، تمام سیاست‌های دولت از یکسو معطوف به کالایی‌کردن هرچه‌بیشتر آموزش عالی است تاجایی‌که امروزه تنها ۱۶ درصد دانشجویان در دوره‌های روزانه-رایگان مشغول به تحصیل‌اند، و از سوی دیگر خصوصی‌سازی هرچه‌بیشتر آموزش عمومی را پیگیری می‌کند (در سالجاری تحصیلی اعلام شد حدود ۱۷ درصد دانش‌آموزان در مدارس غیرانتفاعی ثبت‌نام کرده‌اند).
درحالی‌که مجموع بودجۀ آموزش (اعم از آموزش عمومی و آموزش عالی) حدود ۱۰ درصد بودجۀ عمومی دولت ایران را تشکیل می‌دهد، عربستان سعودی در سال ۲۰۱۶ حدود ۲۳ درصد بودجۀ عمومی خود را به حوزۀ آموزش اختصاص داده است.
