به گزارش انگاره، به نقل از عطنا، فیلم مستند «قلعه» به کارگردانی کامران شیردل به همت انجمن علمی-دانشجویی تعاون و رفاه اجتماعی سه‌شنبه، ۱ خرداد در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبائی اکران شد.

این مستند که روایتِ زندگی کسانی ‌است که خواسته یا ناخواسته به روسپی‌گری روی آورده‌اند و زندگی خود را از این راه می گذرانند، توسط دکتر سیدمحمدمهدی خویی، دانش‌آموخته مطالعات فرهنگی و رسانه از دانشگاه سواس لندن نقد و بررسی شد.

قلعه شهر نو نام محله منطقه سرخ در تهران بود. در این محله مجموعه‌ای از روسپی‌خانه‌ها و میخانه‌ها قرار داشت و خیابان‌های مهم آن عبارت بودند از خیابان حاج عبدالمحمود، خیابان قوام دفتر، خیابان راه‌پیما و خیابان جمشید. این محله با نام‌های «شهرنو»، «قلعه شهرنو»، «قلعه زاهدی»، «قلعه»، «قلعه خاموشان»، «محله جمشید»، «محله قجرها» و «گمرک» شناخته می‌شد. زنان آن را «ساکنان محله غم» نیز می‌نامیدند. این روسپی‌خانه‌ها در جریان انقلاب و با تظاهرات مردمی به آتش کشیده شدند. مستند قلعه ناظر به این ماجراست و این مستند روایت «شهر نو» را از زبان زنان قلعه روایت می‌کند.

خویی در این نشست به اغواگر نبودن زنان قلعه پرداخت و گفت: آنچه مشهود است این است که این زنان «اغواگر» نبوده‌اند، چرا که اگر معیارها و منطق اغواگری را در نظر بگیریم چیزی بود که از طریق مجلاتی نظیر زن روز تعریف می‌شده است در حالی که زنان ساکن قلعه اغلب زنان فرودست و معمولی بودند.

این استاد دانشگاه علامه طباطبائی در ادامه با اشاره به اینکه بسیاری از این زنان خلاف میل خود یا نادانسته وارد این کار می شدند، اظهار کرد: بسیاری از این زنان از طریق شوهر یا پدرشان به رئیس این خانه‌ها ( به آن‌ها خاله می گویند) فروخته می‌شدند؛ به نحوی که تصفیه‌حساب‌ها با پدر یا شوهرشان صورت می‌گرفت.