چهل سالگی انقلاب اسلامی

بیست و دوم بهمن ماه ۱۳۵۷ روزی ست که انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید! انگار تمام سلول های تن و تمام زوایای روح و روان نسل ما، که با انقلاب اسلامی هویت پیدا کرده بودیم درخشید و شکفت. آن درخشندگی و شکفتگی را ملت بزرگ ایران چهل سال است که گرامی می دارد. دشواری ها و کمبود ها و بی تدبیری ها در اداره کشور و یا بی مروتی ها و سختگیری ها- که اصلا ضرورت ندارد- هیچگاه موجب دلزدگی مردم و یا قهر آنان با انقلاب و امام نشده است. معنی این سخن این نیست که همه مردم از هر سنخ و سن و جنس و گرایش همگی از وضعیت موجود خرسندند و حضور آنان در راهپیمایی ۲۲ بهمن به معنی تایید وضع موجود است، نه! ۲۲ بهمن نشانه تداوم پیمان مردم ما با انقلاب و انقلاب اسلامی، با نظام جمهوری اسلامی و میراث امام خمینی است. مردم به خوبی نشان داده اند که می تواند مطالب و امور اصلی و محوری را از امور حاشیه ای هر چند دشوار و رنج آور، جدا کنند.
حضور مردم در راهپیمایی ۲۲ بهمن، نشانه و دلیل « قول ثابت » آنان است.
يُثَبِّتُ اللَّـهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ ۖ وَيُضِلُّ اللَّـهُ الظَّالِمِينَ ۚ وَيَفْعَلُ اللَّـهُ مَا يَشَاءُ ﴿سوره ابراهیم، آیه٢٧﴾
خدا كسانى را كه ايمان آورده‌اند، در زندگى دنيا و در آخرت با سخن استوار ثابت مى‌گرداند، و ستمگران را بى‌راه مى‌گذارد، و خدا هر چه بخواهد انجام مى‌دهد.
چهل سال است که مردم ایران بر سخن استوار خود، باقی مانده اند.
برخی چهره های اپوزسیون از جمله وزیر اطلاعات و جهانگردی دولت ۳۷ روزه بختیار، وقتی از او پرسیده اند، اگر به چهل سال پیش بر می گشتی چه می کردی؟ پاسخ داده است: « دستور می دادم که هواپیمای خمینی را ساقط کنند.»
این اظهار نظر مهمی است و نشانه ای از آنچه در درون و نهان اندیشه و روان این دولتمرد ناکام به تمام معنی می گذرد. پیداست با همان موقع نشناسی که بختیار و تیم او گمان می کردند، که می توانند با تشکیل دولت پوشالی در برابر دریای حضور مردم بایستند. هنوز هم یکی از وزرای بختیار که از قضا نویسنده و روزنامه نگار و همکار و قائم مقام داریوش همایون در آیندگان بوده است،- پیداست مصاحبت با داریوش همایون را هم به کلی ضایع کرده است!- تصمیم می گیرد، هواپیمایی را ساقط کند که علاوه بر امام خمینی تعداد قابل توجهی از نویسندگان و روزنامه نگاران جهانی و شخصیت های درجه اول علمی و فکری در آن هواپیما بوده اند. البته نظریه ساقط کردن هواپیما در نشست بختیار با فرماندهان نظامی مطرح شده بود و نیز اسکورت هواپیما با چهار جت جنگنده و فرود آوردن هواپیمای امام در جزیره کیش! و زندانی کردن تمام سرنشینان همان هواپیما در زندانی که در کیش اماده کرده بودند. این خواب را یک بار دولت اسرائیل دیده بود که در جنگ با حزب الله ده هزار نفر از کادر های حزب الله را در زندانی که آماده شده بود، زندانی کنند! این دو نظریه ساقط کردن هواپیما و یا ربودن هواپیما و زندانی کردن امام خمینی و همراهان در جزیده کیش، مورد توافق جمع قرار نگرفته بود. البته در روز شنبه ۲۱بهمن هم بختیار دستور داده بود که یک فهرست ۶۰۳ نفره، از جمله امام خمینی و تمامی همراهان او در مدرسه رفاه دستگیر شوند. پیداست در ماندابی از توهم غوطه می خورده و همچنان غوطه ورند. گویی هنوز هم نمی دانند که دولت ۳۷ روزه بختیار تنها یک دولت کارتونی و پوشالی بود، دولتی که تقریبا اکثر وزرایش موفق به حضور موثر در وزارت خانه های خود نشدند. کسی آن ها را نمی پذیرفت و کسی آن ها را به رسمیت نمی شناخت ، کاش وزیر بختیار که بعد از چهل سال حسرت ساقط کردن هواپیما در زهنش مانده است، اندکی از شناخت و شعور خانم فرح را داشت که در پاسخ می گوید، با اگر ها زندگی نکنیم. با اگر می توان پاریس را توی یک بطری جا کرد!
این توهم در سال گذشته نیزچنان که اشاره کردم، در ذهن یکی دیگر از وزرای بختیار، برقی زده بود که می توان ۲۲ بهمن ۱۳۹۶ را بر سر رژیم ویران کرد! بسیار خوب! اکنون همگی شاهد حضور آگاهانه، سنجیده و درخشان ملت ایران در ۲۲ بهمن ۱۳۹۷ خواهیم بود. پاسخ روشن ملت ایران نه به بازمانده های متلاشی و پریشان دولت بختیار و یا خوابزده های باز گشت نظام مضمحل شده شاهی، بلکه پاسخی به ترامپ و پمپئو و بولتون و نتانیاهو.