حرفه پزشکی در ایران وضعیت عجیب و غریبی پیدا کرده به گونه ای که می توان گفت دست کم بخشی از آنان کم و بیش چنان در دنیای آرایش و زیبایی فرو رفته اند که تو گویی دیگر پزشک نیستند و بلکه آرایشگرانی هستند که چنین دست به آرایش و زیبایی زنان و مردان جامعه می زنند و از قِبَلِ این کار صد البته پول های خوبی هم به جیب می زنند. در همسایگی منزل ما زن و شوهر پزشک عمومی ای هستند که مطب خود را دقیقا تبدیل به آرایشگاهی کرده اند که شب و روز در حال آرایش و زیبایی بوده و به انواع و اقسام روش های زیبایی و مدیریت بدن از بوتاکس گرفته تا پرتز و لیزر پوست و….روی آورده اند و حقیقتا چه ثروتی هم برای خود به هم زده اند که بیا و ببین به گونه ای که هر کدام شان خودروی چند صد میلیونی و بلکه میلیاردی زیر پای شان است و در نیاوران خانه ای گران قیمت هم دارند.
این را مقایسه کنید با معلم و استاد دانشگاهی که از پسِ سال ها و بل دهه ها مطالعه و تحقیق و نوشتن هنوز توان خرید یک آپارتمان ۶۰ یا ۷۰ متری را هم ندارد و دردآورتر این که برای اجاره منزل حتی به اطراف تهران مثلا پردیس پناه می برد!!!! بر این وضع اسف بار اگر خون فشانم رواست!! تأسف بارتر این که همواره در جامعه بسیاری از افراد و شهروندان گرامی آن چنان از معلمان و استادان توقع و انتظار دارند که گویی آنان باید قدیس باشند و به زندگی قدیس مآبانه روی بیاورند اما کسی نیست بگوید در این وضعیت چگونه می توان از معلمان و استادان چنین انتظاری را داشت؟ استاد دانشگاهی که دریافتی ماهانه اش ۳ میلیون تومان است چگونه باید پاسخ گوی نیازهای خود و خانواده اش باشد؟ چرا از پزشکانی که سوگند یاد کرده اند و اکنون آن سوگند را کاملا به فراموشی سپرده اند و در مسیر غیر اخلاقی و غیر انسانی قرار گرفته اند چنین انتظاری نمی رود؟!!
از سوی دیگر، گویی هیچ نظارت و کنترلی هم بر این رویه ای که پزشکان در پیش گرفته اند وجود ندارد و آنان به راحتی و بدون هیچ نگرانی ای مطب های خود را تبدیل به آرایشگاه و سالن زیبایی کرده اند و آن چنان پول پارو می کنند که مگو و مپرس!! البته در جامعه ای که بسیاری از زنان و مردانش با شدت و حدت هر چه تمام تر به مدیریت بدن و زیبایی روی آورده اند و ملاک بود و باش و شخصیت و هویت شان زیبایی ظاهری شده است روشن است که نتیجه اش نیز می شود تبدیل مطب های پزشکی به آرایشگری و پول به جیب زدن!!!
تجاری و کالایی شدن امر پزشکی یکی از مشکلات و معضلات حوزه بهداشت و درمان در کشور ما است به گونه ای که حالا بدل به آرایشگری هم شده است و برای به دست آوردن پول و ثروت شاید تازه این اول راه و کار باشد و گویی باید در انتظار بنشینیم تا ببینیم که چه بازی های عجیب دیگری از آستین بازیگران این حرفه بیرون می آید!!!
اون آرایشگری که شما میفرمایین نیاز به مهارت و سواد و مدرک و پروانه مطب و درکنارش مسئولیت پذیری داره.پزشک اگر تمام این کارارو انجام بده هیچ ایرادی بهش نیست چون زحمت کشیده و با توجه به نیاز جامعه داره پیش میره که متناسب با تقاضاست. بهتر بود مقاله ای در مورد دخالت بیجای ارایشگران و دیپلمه ها در این امور مینوشتید!!
نگاه یادداشت به این موضوع نیست که مدرک پزشکی رو زیر سوال ببره.
در مورد نیاز بازار صحبت کردید. نقد یادداشت به جامعه مصرفی هست و مصرفگرا شدن که ادامه راه به کالایی شدن امر پزشکی رسیده. پزشکی که زمانی با قسم بقراطش شناخته میشده، الان چه نسبتی با تاریخ خودش داره؟!؟
آیا توچیه نیاز بازار، برای امر پزشکی و سلامت افراد، توجیه درستی هست؟
مشکل دخالت عمده پزشکان عمومی در این اعمال است وقتی بجای متخصصین هزاران پزشک عمومی کار در اورژانس و روستاها را رها کنند و وارد این حیطه شوند حجم بالایی محصولات ژل و فیلر و بوتاکس و … وارد می شود و در نهایت باید با تبلیغات زیاد و گرایش ایجاد کردن در جامعه مصرف شود . مشکل تعداد زیاد پزشکان وارد شده در این حوزه هستند که اتفاقا خلاق قانون هم است اما رسیدگی نمی شود