براساس آخرين پيمايش ارزش‌ها و نگرش‌های ايرانيان كه در سال 1394 منتشر شده است 47 درصد پاسخگويان مناسبت‌ترين سن برای ازدواج دختران را 16 تا 20 سال و 39 درصد نيز 21 تا 25 سال دانسته‌اند. در سالهای اخير نيز بالاترين فراواني ازدواج دختران در كشور در گروه سني 15 تا 19 سال (با 196 هزار و 592 مورد) و گروه سني 20 تا 24 سال) با (204 هزار و 202 مورد) ازدواج قرار دارد.
همچنين در سالهای 1391 تا 1395 از 4/9 تا 5/6 درصد (حدود 40 هزار) از كل ازدواجهای ثبت شده در كشور نيز در گروه سني 10 تا 14 ساله قرار دارد. هرچند در اين گروه سني در كنار اين آمار بايد وجود آمار غيررسمي را نيز در نظر گرفت؛ ازدواجهای ثبت نشدهای كه عموماً بين مهاجرين و اتباع غيرايراني روی ميدهد.
اگرچه درخصوص مصداق ازدواج در سنين پايين اختلاف نظر وجود دارد و برخي حتي ازدواجهای زير 24 سال را نيز ازدواج در سنين پايين در نظر گرفته‌اند، با اينحال بهطور كلي ازدواج زير 18 سال و علي‌الخصوص 10 تا 14 سال برای دختران بهعنوان مصداق ازدواج در سنين پايين در نظر گرفته ميشود.
ازدواج در گروه سني 10 تا 14 سال برحسب سن زوجه، اگرچه در تمام استان‌های كشور مشاهده ميشود، اما به‌صورت خاص در مناطق روستايي، عشايری و حاشيه شهرها متمركز است. نسبت ازدواجهای اين گروه سني به كل ازدواج‌ها نشان ميدهد كه نوع اين استان‌ها از نظر توسعه‌يافتگي و محروم بودن به‌گونه‌ای است كه نمي‌توان حكم واحد و يكساني را درباره آنها صادر كرد. برای مثال استان‌های محرومي چون كهگيلويه‌وبويراحمد و ايلام دارای رتبه بسيار پايين و استان آذربايجان شرقي و خراسان رضوی كه توسعه‌يافته‌تر هستند رتبه بالاتری را در اين موضوع به خود اختصاص داده‌اند. از همين رو به‌نظر مي‌رسد نقش عامل فرهنگي در رتبه‌بندی استان‌های مختلف در اين موضوع بسيار پررنگ است.
مطالعه آنلاین و دانلود PDF: