امان‌الله قرایی‌مقدم با تایید اینکه مردم ایران عصبانی‌ترین مردم جهان هستند، گفت: متاسفانه درون جامعه عاملی برای کاهش عصبانیت وجود ندارد.
او ادامه داد: وقتی که کودک وارد محیط خارج از خانه می‌شود حتی در محیط مدرسه برخوردهای معلم با شاگرد همه چیز در جهت عصبانی شدن کودک است. همچنین نبود شادی و نشاط، محدودیت‌ها و محرومیت‌هایی که در جامعه وجود دارد.
این جامعه‌شناس با بیان اینکه به اصطلاح ابر و باد و مه و خورشید در جامعه ما در کارند تا آرامش را از جامعه ببرند، خاطرنشان کرد:
همه اخباری که در تلویزیون ملی نشان داده می‌شود، عصبانیت می‌آورد.
نمایش دائم صحنه‌های جنگ و خونریزی باعث ایجاد عصبانیت می‌شود.
همچنین نبود موسیقی و برنامه‌های شادی‌‌‌آور باعث فرار عده ی زیادی از تلویزیون ملی شده است.
قرایی‌مقدم تاکید کرد: استفاده از رنگ‌های سیاه در جامعه از دیگر علل عصبانیت در جامعه ماست.
از آن طرف نیز ماهواره‌ها هم شرایطی خلاف جامعه ما را نشان می‌دهند و مردم آن شرایط را می‌خواهند و این موضوع باعث عصبانیت در جامعه می‌شود.
او در پاسخ به این سوال که زنان در جامعه ما عصبانی‌تر هستند یا مردان گفت: هر دو از هم عصبانیت را می‌پذیرند، اما اصولا در حال حاضر در جامعه ما مردان به دلیل برخوردهای اجتماعی بیشتر عصبانی هستند و در شهرها به ویژه تهران عصبانیت بیشتر است.
او در پاسخ به این سوال که برای رفع عصبانیت چه راهکاری باید انجام داد، گفت: تنها راه برطرف کردن عصبانیت این است که شادی و نشاط را به جامعه بیاوریم جامعه هند را در نظر بگیرید برخی مردم در کنار خیابان متولد می‌شوند در کنار خیابان بزرگ می‌شوند و در کنار خیابان می‌میرند، اما در سینمای هند چقدر شادی وجود دارد و خوش عاقبت است، اما سینمای ما یا درباره فقر و مستاجر است و یا وضعیت اسفبار جامعه را به تصویر می‌کشد.
قرایی‌مقدم تاکید کرد: نارضایتی از عملکرد دولتمردان، برخوردهای نامناسب بین آنها و همچنین برخوردهای نامناسب دولتمردان با مردم باعث ایجاد افزایش عصبانیت در جامعه می‌شود.
او با بیان اینکه جامعه‌شناسان معتقدند اگر یک دلار در راه شادی و نشاط جامعه هزینه شود بیش از هزار دلار سود حاصل می‌شود گفت: وقتی جامعه‌ای شاد باشد سلامتی جسمی در آن جامعه است.
جامعه ما سال‌هاست به سمت عصبانیت رفته است اما شادی بیخودی نباید ایجاد شود وقتی مردم شغل و امید به آینده داشته باشند، شاد هستند.
افراد در جامعه اکنون تنها و بی‌‌هویت هستند. در حالی که در یک جامعه شاد مردم اینگونه نیستند.
شادی در جامعه به جلوگیری از انواع آسیب‌های اجتماعی، بهبود مسائل سیاسی و دلبستگی به حکومت می‌انجامد.