فاصلهنسلها بحرانیامسأله؟
میزگرد درباره افزایش شکاف نسلی در جامعه با حضور شهلا کاظمی پور (جمعیت شناس) و سعید ذکایی (جامعه شناس)
رفتار دهه هشتادیها، ذهن بسیاری از پژوهشگران را در طول سالهای اخیر به خود مشغول کرده است. همانهایی که میتینگ برگزار میکنند. با الهام گرفتن از الگوهای غربی پیش از خودکشی سلفی میگیرند.
به ریش دنیا میخندند. توی دوربین زل میزنند که میدانیم داریم اشتباه میکنیم. آنها اصلاً آمدهاند که در صدر خبرها باشند. نمونه آن هم مائده هژبری، یکی از دهه هشتادیها بود که برای مدتی ذهن مخاطبان را به ساختارشکنی خود مشغول کرد. آنها هر روز نسلهای پیشتر از خود را با سؤال جدیدی روبهرو میکنند تا در نهایت این پرسش مطرح شود که این نوجوانان چه میخواهند و شکاف بین آنها و نسلهای پیشتر را چگونه میتوان پر کرد؟ البته در این میان کارشناسان حوزه اجتماعی رفتار دهه هشتادیها را ماحصل فضای مجازی میدانند و دهه شصتیها را نقطه مقابل آنها تعریف میکنند. نسلی که زندگی آنها با جنگ و کنکورو دانشگاه گره خورد و بیشتر از هر چیزی خودشان را به عنوان نسل سوخته معرفی میکنند. هرچند کارشناسان حوزه اجتماعی معتقدند اگر فضای مجازی در دهه ۶۰ هم وجود داشت، امروز این شکاف بین دهه ۶۰ و ۸۰ اتفاق نمیافتاد. به همین منظورمیزگردی را با «شهلا کاظمی پور»، جامعه شناس و جمعیت شناس و «سعید ذکایی»، معاون پژوهشی دانشگاه علامه طباطبایی که زمینه تخصصی وی «جامعهشناسی جوانان و فراغت» است، برگزار کردیم تا از زوایای مختلف مسأله شکاف نسلی متولدین دهه ۶۰ و ۸۰ را نقد و بررسی کنند.