چند روز قبل که با دوستان قشم گفتگو می کردم ،از مشکلات وفشارهایی که به تجار و فعالین اقتصادی وارد می شود .
بزرگترین منطقه آزاد تجاری کشور که قرار است مرکز مبادلات تجاری باشد ورقیبی برای دبی باشد امروز فاقد اسکله استاندارد برای پهلو گیری کشتی های بزرگ است و حتی اسکله بهمن هم ایستگاه آتشنشانی و نماز خانه ندارد ، در حین گفتگو صحبت ازمشکلاتی چون:
گرفتن مالیات و پرونده سنگین برای فعالین
عدم پرداخت ارز برای کالاهای اساسی برای فعالین منطقه ازاد
عدم پرداخت ارز در سامانه نیما برای وارد کننده ها
و حالا قانون ثبت سفارش و درد سر های خاص آن بدون ارز
ندادن سوخت یارانه ی برای لنج داران جهت تردد برون مرزی
هزینه های گزافی برای همه فعالین به خصوص کسبه به وجود اورده اند که اجناس خارجی به علت های هزینه کم از شهرهای چون گناوه، بوشهر، ابادان، عسلویه وارد می شود.
درکنار این معضلات باید به بی تدبیری مدیریت شهر منطقه آزاد هم اشاره کرد که بایک بارندگی کوتاه مدت آب وارد منازل مردم شده واثاثیه منزل آنها از بین رفت.
در حین گفتگوها به یاد آوردم که در دوران رضاشاه و به علت دولتی کردن تجارت خارجی توسط حکومت وقت ؛ شهرای بندرعباس و قشم وبندر لنگه که دروازه تجارت ودریانوردی ایران بودند دچار رکود اقتصادی شده و جمعیت زیادی از تجار این مناطق مجبور به مهاجرت به دبی وسایر کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس شدند و بنا به گواه تاریخی همین مردمان مهاجر هرمزگانی بودند که باعث رونق دبی شدند و دبی طی مدت کوتاهی از یک شهر عقب مانده به یک شهر مدرن ومرکز تجاری غرب آسیا تبدیل شود.
در شرایط کنونی که دشمن خارجی از طریق اعمال تحریمهای اقتصادی تلاش می کند تا اقتصاد ایران را به سمت بحران سوق دهد وکشورهایی چون ترکیه، گرجستان، امارات از طریق ارائه طرح های حمایتی به دنبال جذب سرمایه ایرانیان هستند لازم است دولت از فعالین اقتصادی حمایت کند .
با یک محاسبه ساده مشخص می شود که چه تعداد نیرو کار در بخشهای خدماتی و صنعت ساختمان قشم فعال هستند و چنانچه موقعیت تجاری قشم به مخاطره افتد زندگی ومعیشت هزاران نفر با بحران روبرو شده و علاوه بر بحران بیکاری با بحرانهای اجتماعی هم مواجه می شویم که در طولانی مدت هزینه های امنیتی و اقتصادی زیادی به کشور وارد می کند.
اما سخن آخرم با نمایندگانی است که سخن همه جامعه راشنیدند ولی صدای فعالین اقتصادی را نشنیدند.آقایانی که اگر به جای دیدارهای نمایشی و دادن وعده های غیرقابل اجرا به دنبال حمایت از فعالین اقتصادی باشند می توانند در مدت زمان کوتاهی وبا کمک فعالین اقتصادی برای همین جوانان و روستاییان ایجاد اشتغال نمایند.